بررسی آثار هدفمندی یارانه‌ها بر بهره‌وری صنایع غذایی (مقایسۀ قبل و بعد از اجرای هدفمندی)

سال 1389، دولت در راستای آزادسازی قیمت‌ها در حوزۀ انرژی و تخصیص عواید حاصل از آن به حوزه‎های عمرانی، خانوار، تولید، بهداشت و سلامت گام برداشت. در این میان، باتوجه به آزادسازی قیمت‎ها، به‌ویژه در حوزۀ انرژی و مواد اولیه، مسائل تولید به‌شدت مورد توجه قرار گرفت. در این میان، نقش بهره‎وری و تغییرات آن که می‌تواند ادامۀ تولید بهینه را تضمین کند و یا با مخاطره مواجه سازد، چگونه است؟ پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر تجزیه و تحلیل، توصیفی ـ همبستگی و از بعد روش، گردآوری اطلاعات اسنادی، کتابخانه‌ای است. جامعۀ آماری، صنایع غذایی ایران است. دورۀ زمانی پژوهش نیز از سال 1358 تا 1392 است. همچنین، فرضیات این پژوهش، براساس داده‌های جمع‌آوری‌شده و با استفاده از مدل حداقل مربعات معمولی(OLS) و به کمک نرم‌افزار E-views 7 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تفضیلی پژوهش نیز در زیر بیان می‌شود: متغیر سرمایۀ فیزیکی و ماشین‌آلات بخش صنایع غذایی، در سطح خطای 5 % معنادار است و بر بهره‌وری صنایع غذایی، اثر منفی و معناداری دارد. متغیر سرمایۀ انسانی بخش صنایع غذایی، که در سطح خطای 10 % است و بر بهره‌وری صنایع غذایی، اثر مثبت و معناداری دارد. بهره‌برداری سرمایه در بخش صنعتی، که در سطح خطای 5 % معنادار است و بر بهره‌وری صنایع غذایی، اثر مثبت و معناداری دارد. نرخ ارز مؤثر، که در سطح خطای 10 % معنادار است و بر بهره‌وری صنایع غذایی، اثر مثبت و معناداری دارد. متغیر واردات کالاهای سرمایه‌ای، که در سطح خطای 10 % معنادار است و بر بهره‌وری صنایع غذایی، اثر منفی و معناداری دارد. آمارۀ احتمال سرمایه‌گذاری روی پژوهش و توسعه، در پژوهش حاضر، بالاتر از 10درصد است و تأثیر معناداری بر بهره‌وری صنایع غذایی ندارد. درنهایت، هدف‌مندی یارانه، که در سطح خطای 1 % معنادار است و بر بهره‌وری صنایع غذایی، اثر مثبت و معناداری دارد و درنتیجه، فرضیۀ پژوهش تأیید شده است. همچنین، براساس آزمون‌های نقض فروض کلاسیک، درستی و خوبی برازش مدل تأیید شده است.